Fout werk

Snuivend kwam hij de kamer binnen. "Wat is dit?" schreeuwde hij op hoge toon. Hij wierp een brief met aangehechte enveloppe en met een post-it van mij op mijn bureau. ("Volgens mij is dit voor jou bestemd." had ik erop gezet.) Mijn kamergenoot en ik keken op van waar we mee bezig waren.
"Dat is werk." antwoordde ik rustig.
"Dit is niet mijn werk!!" zijn stem ging nog meer de hoogte in. Mijn kamergenoot kon een grijns niet onderdrukken. Ik wees op zijn naam, met potlood vermeld in de rechterhoek van de brief. "Iemand denkt daar anders over."

"Maar ik doe dit werk helemaal niet!" zei hij iets rustiger. "Dit is werk voor Particulieren. Ik kan zeker al het werk hier gaan doen."
"Het lijkt me dat je beter duidelijk kan maken wat je precies doet. Bel degene waar dit vandaan zou kunnen komen. En het helpt niet echt als je het in mijn vakje gooit."
"Administratie of secretaresses", zei hij iets rustiger.
"En dan zou ik zelf mijn naam doorhalen en de juiste naam vermelden en de brief in het vakje Interne Post gooien." Hij werd weer bozer: "Ik blijf bezig in deze ballentent!"

Hij liep weg en liet de brief op mijn bureau liggen. Mijn kamergenoot keek mij geïnteresseerd aan, verwachtte actie van mij. Ik haalde mijn schouders op, haalde de post-it weg en plakte er een nieuwe op.
"Lijkt me voor Particulieren." zette ik erop en haalde de naam van de geagiteerde collega weg.
Een paar kamers verder was een luid gelach te horen en een schallende lach klonk overal overheen.
"Het leed is al geleden." concludeerde mijn kamergenoot. "En daar is de koffie-club van negen uur."
"Hè!" zei ik, "die van half acht is net vertrokken!"
De deur van de kamer van de collega werd dicht gegooid. Het gelach klonk niet zo luid meer.
Ik stond op en liep naar de postkast tegenover onze kamer. Het was niet lang zoeken naar "Interne Post".
De brief paste nog net in het overvolle vakje. Ik liep terug en we gingen beiden weer verder met ons werk.
=======================================================