Hans werd overgedragen aan de jongens van afdeling dossier en dat heeft hij geweten. Binnen een paar dagen besloten ze hem te helpen met die lastige stropdas, die maar steeds in de weg zat. De schaar ging erin!
Na interventie van Van Oude Plateringen werden excuses aangeboden en tevens een schadevergoeding.
Het was niet het laatste plagerijtje dat hij moest ondergaan. Omdat hij erg goed van vertrouwen was en zelf altijd oprecht trapte hij altijd overal met open ogen in. Hij was dan ook de enige die ik èn om de map van het vijfde kwartaal heb zien zoeken èn om de map met zoekgeraakte stukken. En zoals gebruikelijk hielpen de chefs mee: Heb je hem nu nog niet? Ga dan even naar de chef loonbelasting!
In de winter stonden wij nogal eens op het balkon van het prachtige Peking-gebouw. Vlak voor het gebouw is een rotonde en als het glad was vonden er de prachtige glij-partijen, valpartijen en botsingen plaats. En dan wist je, als de anderen naar binnen gingen, moest je als een speer meegaan. Maar Hans wist dit niet en stond eens met de handen op de rug naar een paar mensen te kijken die wanhopig hun fiets overeind probeerden te krijgen. Achter hem gingen de anderen naar binnen en de laatste sloot uiteraard de dubbele glazen deuren. En iedereen ging meteen aan hun bureau zitten, braaf aan het werk. En Hans maar op de deuren bonzen! Jongens laat me erin! Doe nou niet zo lullig! Hij werd verlost door Van Oude Plateringen. Klagen tegenover hem hielp niets: Je hebt daar niks te zoeken! Hup aan je werk!
Hans werd verliefd en bleek een zeer romantisch mens te zijn. Zij heette Emily en dus stond hij elke keer als het nummer "Emily" van de groep Hot Chocolate op de radio klonk dromerig voor zich uit te kijken. Zijn hele bureau werd vol geklad met haar naam en ook nog series formulieren. De chefs waren niet erg te spreken over zijn methode om zijn liefde te tonen en dus stond hij op een gegeven moment met een bus Vim, een emmer en een spons zijn bureau te soppen. En hij mocht pas naar huis als het helemaal schoon was!
De jongens van dossiers hoorden hem geregeld uit; erg belangrijk was of ze het al hadden gedaan. Natuurlijk niet! Hans ging wachten tot ze getrouwd waren. Het werd door de jongens uiteraard aan iedereen doorverteld, dit was een unicum in deze periode van de vrije liefde.
Er kwam de dag dat we met zijn allen het vervallen archief weer eens moesten leegruimen. Oude aangiften inkomstenbelasting moesten van de zolder in een container gebracht worden. Ze gingen met een vrachtwagen naar het Centraal Archief in Apeldoorn, waar ze nog eens een paar jaar werden bewaard. Hans was wel mee, maar verklaarde op zolder dat hij niet kon meehelpen vanwege rugpijn. Van Oude Plateringen had hier problemen mee: Wel de hele nacht liggen krikken met die meid van je en dan hier de slapjanus uithangen! Hans werd witheet van deze insinuatie; hij was immers de netheid zelve. Met gebalde vuisten stapte hij, zijn rugpijn vergeten, op de grove chef af. We konden hem net tegenhouden!
Zonder Hans konden we het ook wel af. De pakken werden niet naar beneden gebracht zoals de instructie luidde, maar werden van tweehoog in de container geworpen. En het was de kunst om zo te gooien dat de pakken uit elkaar spatten.
Op mijn instigatie werd mijn vakbondsvertegenwoordiger door Hans ingeschakeld en de chef bedreigd met een officiële klacht. Hij koos eieren voor zijn geld en bood zijn excuses aan. Daarna was het voorgoed mis tussen de twee.
Ik maakte promotie, verliet het kantoor en verloor Hans uit het oog. Jaren later ontmoette ik hem weer op een landelijke bijeenkomst, waarvan de reden me ontschoten is. Hans klaagde steen en been, carrière zat er niet echt in: Van Oude Plateringen zat hem danig in de weg. Ik raadde hem aan om zich te laten overplaatsen, waar Hans toen niet echt trek in had. Later moet hij deze stap toch hebben genomen, want bij een volgende ontmoeting was hij toch een tree hoger geraakt. We praatten over zijn relatie, inmiddels was hij getrouwd en nog steeds tot over zijn oren verliefd op zijn Emily. Hij had plannen voor later: als hij vijftig werd, zou hij de belastingen verlaten en naar Frankrijk vertrekken. Als God in Frankrijk!
Dit jaar was het echt zo ver! Ik kreeg een berichtje dat hij was vertrokken en met zijn vrouw geëmigreerd naar Frankrijk. Wat hij daar zou gaan doen wist hij zelfs toen nog niet. Het is mij nog niet steeds bekend welke bezigheden hij in Frankrijk heeft, maar Hans kennende zien we die niet meer terug in Nederland. Ik ga er vanuit dat hij nog lang en gelukkig met zijn Emily in Frankrijk zal zijn. Het is hem gegund!
===========================================
Geen opmerkingen:
Een reactie posten