dinsdag 4 december 2012

Leo

In de periode waarin ik balie-werk deed bij de Belastingdienst waren de aanslagregelaars, de collega's die de aangiften inkomstenbelasting beoordeelden van een andere kaste. Je sprak ze aan met mijnheer en ze stonden op een voetstuk. Één van hen gold als een zeer bedreven mens, er kwamen vrijwel nooit bezwaarschriften binnen naar aanleiding van zijn werk. En hij was zelfs nog een sympathiek persoon, ook tegenover de lagere kasten in ons gebouw.



Helaas voor hem kwamen er problemen, zijn gehoor ging hard achteruit en hij werd kribbig en achterdochtig. Soms kwamen er mensen aan de balie, die uitleg wensten over zijn beslissingen. Vroeger had hij deze mensen geduldig te woord gestaan, nu ging hij meer een meer een gesprek uit de weg. "Leg jij het maar uit!", riep hij dan naar me. Uiteindelijk ging het echt niet meer, een telefoongesprek voeren was een helse onderneming geworden. Hij kon onmogelijk zijn werk meer doen.



Er werd besloten dat hij dan maar chef moest worden en hij kreeg een bureau in de afdeling waar de verhuizingen en de registratie van belastingplicht werd bijgehouden. Maar er was weinig te managen, de medewerkers daar zaten er al zolang dat ze het werk blindelings af konden. Bij de rest van het kantoor was bekend dat ze 's-ochtends hun werk afraffelden, zodat ze 's-middags konden gokken. Betrappen was moeilijk voor het management omdat ze helemaal op zolder zaten. Een van hen was op de uitkijk en waarschuwde de rest als er onraad op komst was.



In de zomer zaten ze vaak in het zonnetje op het dak en onder een stel dakpannen hadden ze een klein voorraadje blikken bier. De vorige chef was na zijn laatste beroerte afgekeurd en ze hadden een half jaartje het rijk alleen gehad. Al heel snel hadden ze door wat de voornaam was van hun nieuwe manager en dat leidde tot het zingen van een liedje dat indertijd in de hitparade stond: Ria Valk's "Leo". Kwam Leo binnen dan was het al meteen het refrein wat weerklonk: "Wat ben je toch een lu-lu-lu-lu..." Hij werd er gek van en zei er terecht wat van. Het leidde ertoe dat ze het zachter zongen zodat hij het niet meer kon horen. Maar ze zongen allemaal bijna geluidloos mee en hij kon aan de mimiek wel zien waar het lied over ging.

                                                               Ria Valk

Het hoger management greep in en er kwam een ruil tot stand: de chef loonbelasting en Leo wisselden van plaats. Chef Jan voerde een streng regime in en Leo kreeg de zeer kleine groep loonbelasting. Hier zaten maar drie en in sommige perioden vier medewerkers. Leo zou dit wel kunnen behappen, was de verwachting. Maar er was niet helemaal gerekend op de grappen en grollen van deze groep. Ze pesten elkaar regelmatig door het microfoon-gedeelte uit elkaars telefoon te halen, de hoorn in stempelinkt te dopen en meer van dat al. De eerste tijd was Leo veilig voor deze streken, ze lieten hem aardig met rust en hij liet hen met rust.




Tot hij op een dag terugkwam van een vergadering van het management. De groep zat braaf te werken, maar ze wiegden hun hoofd op en neer en zaten met iets mee te zingen. Leo draaide zijn gehoorapparaat op volle sterkte, maar hoorde niets. Hij haalde het apparaat uit zijn oor en draaide aan alles wat maar mogelijk was. Niets. Één van de knapen pakte de telefoon op en voerde een gesprek zo te zien. Maar Leo hoorde weer niets. De telefoon werd weer neergelegd en er werd weer meegezongen, zo te zien.



Leo liep op de radio af en drukte op de aan-en-uit-knop. Ik niks, zij niks zal hij misschien gedacht hebben.
Maar in plaats van het stoppen van het gemime, barstte de radio in een enorm geblèr uit. Ze hadden het volume op zijn maximum gezet en het ding uitgedaan. Hij sprong bijna tegen het plafond, zei niets, pakte zijn jas en verliet het gebouw. Hij is niet meer teruggeweest en een maand later hoorden we dat hij met vervroegd pensioen was gegaan. Ik ben hem later nog eens tegen het lijf gelopen. Hij had wat overgewicht gekregen, maar zag er heel gelukkig uit. En Leo zei mij dat hij veel eerder weg had moeten gaan. "De beste beslissing die ik in mijn leven maakte!"
==========================================================

Geen opmerkingen:

Een reactie posten