Ah, Steely Dan, ik zit meteen wat meer ontspannen en klets een beetje met Maarten. Maar het wordt drukker en hij moet doen waarvoor hij betaald wordt. Ik kijk wat om me heen, veel volk is er niet. Ik zie de man zonder kin links verderop zitten met wat andere onduidelijke figuren. En rechts zitten een stel meiden te geiten. Ik geloof het verder wel, misschien straks toch ergens anders kijken. Het bier klokt lekker weg en als mijn glas leeg is probeer ik Maarten's aandacht te krijgen. Even betalen en dan wegwezen. Maar Maarten staat bij de meiden en tapt daarna hun bestelling; ik wacht wel even.
Er verschijnt een vers glas bier voor mijn neus. Van de dames, zegt Maarten. Oude truc, ik ken het. Volgende ronde zal voor mij zijn. Zo zullen de dames een tijdje goedkoop kunnen genieten. Ach, het maakt me niet uit ook: ik heb verder niks beters te doen. Ik proost naar de meiden en ze gebaren naar een lege kruk, die tussen hen instaat. Nou vooruit dan maar, denk ik en loop met het glas in mijn handen naar ze toe. Voorstel-rondje: Inky, valt van dichtbij nogal tegen vanwege een hevige acne-aanval en een lelijke trui, misschien ziet ze er altijd wel zo uit; haar zus Bea, met geblondeerd gemillimeterd haar en een jeans tuinpak; hé daar is Linda ook, mooie meid met donker lang haar (Hoe is het met Kees?) en Marianne, grappig koppie met halflang donkerblond haar met een paars tuinpak.
Omdat ik Linda en Kees al wat langer ken, is het ijs snel gebroken, voorzover dat er was. Kees is de stad uit, dus maakt Linda de stad met haar vriendinnen onveilig. Het wordt nog best gezellig met de dames. Ik besluit geen acht te slaan op een tic van Bea: ze veegt zo nu en dan kruimels of stof of zoiets van mijn knieën.
De anderen schijnen dit ook normaal te vinden. Twee drinken witte wijn en de anderen bessen met ijs. En ze zijn niet kinderachtig met rondjes geven. Mijn vooroordeel was dus niet juist. Ik besluit te blijven zitten, morgen is er weer een dag om met de mannen te zuipen. Even komen er nog twee andere meiden bij, die na één drankje alweer vertrekken. Als ik voor alle zes dames even verderop ga staan om te bestellen, bijt een eenzame vent me toe: Heb je soms honing aan je lul hangen. A-sociaal!
Voordat we het beseffen is het één uur, sluitingstijd. De vier moeten mijn kant op en gezellig kletsend zijn we in een mum van tijd in de straten waar Linda en Marianne wonen. We wensen hen luidkeels welterusten en vervolgen onze weg. Dan is het mijn beurt om af te slaan, maar ik besluit om Inky en Bea netjes thuis af te leveren. Voor hun huis wens ik ze ook welterusten. Maar de dames willen gezoend worden en ik geef Inky heel netjes drie kussen op de koude wangetjes. Als ik voor Bea sta, neemt ze mijn hoofd in beide handen en plant haar lippen op de mijne. Ik wil niet kinderachtig zijn en dus staan we elkaar gewoon af te lebberen. Bea dronk bessen met ijs besef ik en Inky staat naast ons te snuiven. Bea laat los, Doei, zegt ze zacht, tot gauw. Ik knik.
Terwijl ik wegrijd hoor ik Dat is verdomme niet eerlijk, Bea! Ik zag hem het eerst! Ik besluit niet meer om te kijken en sla snel de hoek om. Als ze maar niet gaan vechten, denk ik; ik wil er niet bij zijn!
====================================================
Geen opmerkingen:
Een reactie posten