zaterdag 19 maart 2016

"Maar wel een mooi wijf"



Het gebeurt niet vaak, maar nu zit ik als een van de eersten in het vliegtuig. Langzamerhand komen er meer mensen bij, sommigen schuiven hun koffertje of tas onder hun stoel anderen worstelen om hun bagage in de vakken boven de stoelen te kunnen wurmen. Mij lukte het ook maar net, veel extra ruimte is er niet.

Er komen drie Nederlandse jongemannen van rond de twintig aangelopen met grote rugzakken. Misschien zijn ze wezen rondtrekken in Engeland, zou maar zo kunnen. Of ze zijn naar een muziekfestival geweest, maar aan de kleding te zien gok ik op het eerste.

Zo nu en dan kijken ze achterom, waar ze vandaan komen. Ik volg hun blikken en zie een aantrekkelijke, jonge, typisch Engelse vrouw aan komen lopen met een meisje van een jaar of vijf.
Ze zal bijna dertig zijn, heeft platina geblondeerd haar, is vrij zwaar opgemaakt en heeft recent een bezoekje gebracht aan de tanning studio.

"Jammer dat ze dat kind bij zich heeft."
"Had je haar echt een drankje willen aanbieden?"
"Zonder dat kind wel."

De jongens blijven staan en zien haar voorover buigen om haar kind in de stoel bij het raam te installeren. Nu snap ik wel waarom ze blijven staan, haar jurk heeft een vrij diepe V-hals en gewild of ongewild laat ze vrij veel zien. Nadat het kind goed zit, buigt ze nog eens goed voorover om een vuurrood koffertje onder de stoel te schuiven.

De jongens zuchten ervan, ze draagt een leuke kanten beha.
"Zo jammer van dat kind."
"Maar het is wel een mooi wijf"
"Kom nou maar..."

Achter hen komt een hele stoet passagiers aangelopen. De jongens kijken nog een keer om, maar hun aanbedene zit al op haar stoel en er valt niets meer te zien.
Ik hoor nog een keer: "Maar het was wel een bloedmooi wijf!"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten